همه چیز با یک دیدار از مناطق مرزی شروع شد. هنگامی که در سال ۱۳۸۱ به عنوان یکی از اعضای گروه آموزش جهانی به بازدید از مدارس شهرستان میرجاوه در استان سیستان و بلوچستان رفتم.  مدرسه‌ها در ناحیه صفر مرزی واقع شده بودند. بعد از طی مسافتی ماشین در محلی توقف کرد. پیاده شدیم. روی یک دیوار کاه‌گلی نوشته شده بود: «دبستان اقبال لاهوری».

وقتی وارد کلاس شدم آنقدر تاریک بود که هیچکس را ندیدم. از صلواتی که بچه‌ها به خاطر ورود من و همراهان فرستادند، از وجود آنان در کلاس مطلع شدم. ته اتاق چند میز و نیمکت غیراستاندارد قرار داشت و بچه‌های معصوم و سیاه‌چرده بلوچ روی آنها نشسته بودند. سوء تغذیه از ظاهر آنها تشخیص داده می‌شد.
کلاس آنها دخمه‌ی اجاره‌ای بود، بدون پنجره با نور لامپ ۵۰وات! وقتی علت تاریکی کلاس را پرسیدم، گفتند اگر پول برق زیاد شود صاحب‌خانه آن را قطع می‌کند! معلم با بریده‌های چوب دسته‌های ده‌تایی و صدتایی درست کرده‌ بود و روی طاقچه گذاشته بود. او تعدادی کتاب غیردرسی را نیز با طناب اطراف کلاس آویزان کرده بود. نقشه ایران را در یک طرف کلاس و سرگذشت اقبال لاهوری را در طرف دیگر کلاس نصب کرده بودند. گویا کلاس جان او بود. کودکان معصوم با پای برهنه و سرهای تراشیده و رخسار زرد به سؤال‌های ما پاسخ می‌دادند. همه آنها آرزو داشتند که معلم شوند. دخترها اصلاً جواب سؤال ما را نمی‌دادند. سرهایشان را توی هم می‌کردند و می‌خندیدند. معلم این مدرسه، هر روز ۱۵۰کیلومتر راه بین زاهدان و روستا را با سرویس اداره می‌آمد و برمی‌گشت. مدرسه سرویس بهداشتی نداشت. به روستاهای دیگر هم که رفتیم وضع به همین منوال بود. در یکی از مدرسه‌ها چند دانش‌آموز در گوشه‌ای روی یک گونی نشسته بودند. معلم گفت: کلاس اولی‌ها هستند و برای آنها میز و نیمکت نداریم.  آقای عسگری رئیس منطقه اظهار می‌داشت که ۱۲۵مدرسه در این روستاها فاقد سرویس بهداشتی‌اند.

پس از بازگشت از سیستان و بلوچستان، در تهران به مدرسه‌ای که در آن تدریس می‌کردم رفتم. سرکلاس برای بچه‌ها از وضعیت آن مدرسه روستایی در میرجاوه صحبت کردم. به آنها یادآور شدم، قدردان نعمت‌هایی که خداوند به آنها عطا کرده باشند و گفتم بهترین قدردانی شما در این سن خوب درس خواندن است. سر صف نیز برای دیگر دانش‌آموزان گزارش کوتاهی از سفرم دادم. با کمک مسئولین مدرسه، تصویرهایی را که از مدرسه روستایی همراه آورده بودم در تابلو زدم. بچه‌ها پیشنهاد همکاری و کمک به دوستان خود در روستا را داشتند. ما هم پذیرفتیم و عده‌ای هر روز صبح مشغول جمع‌آوری هدایای بچه‌ها شدند. هدایا جمع‌آوری و به کمک بچه‌ها بسته‌بندی شد. اینجا بود که مفهوم مشارکت، کارگروهی، نوع‌دوستی و کمک به هم‌نوع را فهمیدم. هر روز بچه‌ها با ساک‌های پر به مدرسه می‌آمدند و در نهایت با کمک والدین همین بچه‌ها مدرسه‌ای استاندارد برای بچه‌های میرجاوه ساختیم.

پس از آن بنیان گروهی شکل گرفت که با هدف تحصیل کودکان ایران زمین در فضاهای استاندارد آموزشی، شروع به ساخت مدارس خیرساز در مناطق کمتربرخوردار کشور می‌کرد و پس از نه سال فعالیت با کسب مجوز از وزارت کشور تبدیل به یک سازمان مردم نهاد به نام «مؤسسه خیریه مهرگیتی» شد.

بنیان‌گذاران مهرگیتی

زهرا گیتی نژاد

رضا اسمعیلی

افشین صحرایی

فریبا باقرصاد زمانی

رضوان افراشته پور

حمید صابری انوار

معرفی موسسه

مهرگيتی مؤسسه‌ای غير دولتی و نيكوكارانه است، متشكل از واحدهای گوناگون با هدف بنيادين تلاش برای ساختن ايرانی عاری از تبعیض و فقر فرهنگی.

فعالیت ما مشاركت در احداث فضاهای آموزشی و فرهنگی – به‌خصوص مدرسه – در مناطق کمتربرخوردار و همچنین حمايت مادی، معنوی و فرهنگی از دانش‌آموزان مستعد مناطق مختلف كشور است.

موضوع اصلی امور خير در مهرگیتی امور فرهنگی و آموزشی است که در حال حاضر در قالب طرح‌های زیر صورت می‌گیرد:

• احداث مدرسه،خوابگاه، سالن‌های چند منظوره، کتابخانه و … در کلیه مناطق کم‌برخوردار کشور.

• حمایت تحصیلی از دانش‌آموزان و دانشجویان کم‌برخوردار

• اهدای کتاب به مدارس مناطق کم‌برخوردار کشور

• اهدای رایانه به مدارس مناطق کم‌برخوردار کشور

• تجهیز مدارس مناطق کم‌برخوردار کشور

• فعالیت‌های آموزشی و فرهنگی 

خط مشی

خط مشی موسسه خیریه مهرگیتی بر اهمیت به تحصیل و آموزش کودکان سرزمینمان ایران در یک فضای آموزشی استاندارد و مجهز استوار است.

تلاش مهرگیتی ساختن ایرانی عاری از تبعیض و فقر فرهنگی است و برای این منظور علاوه بر ساخت مدارس استاندارد و مجهز در مناطق محروم کشور، از تحصیل دانش‌آموزان مستعد این مناطق نیز حمایت میکند و بهره‌مندی دانش آموزان این مدارس از امکانات و برنامه‌های آموزشی و فرهنگی باکیفیت را نیز تعقیب می‌کند.

موسسه خیریه مهرگیتی، یک سازمان مردم نهاد غیر انتفاعی و غیردولتی و غیر سیاسی است و این ویژگی بخش جدایی ناپذیر خط مشی موسسه خیریه مهرگیتی بوده و خواهد بود و از هرگونه اقدامی که با این ویژگی مطابقت نداشته باشد دوری خواهد کرد.

اساسنامه

از لینک زیر می‌توانید اساسنامه موسسه مردم نهاد مهرگیتی را مشاهده نمایید:

اساسنامه موسسه

پروانه فعالیت موسسه

بیانیه مأموریت

توسعه عدالت آموزشی با استفاده از ظرفیت‌های بومی مناطق کمتربرخوردار و با حمایت نیروهای مردمی، توان‌افزایی دانش‌آموزان در مناطق کمتربرخوردار و تبدیل مناطق تحت فعالیت به مناطق خودشکوفا با استفاده از سرمایه‌های منطقه ای و شناسایی مسیری بهینه برای کمک‌های داوطلبانه مردمی

بیانیه چشم‌انداز

مهرگیتی به این می‌اندیشد که تمامی دانش‌آموزان کشور عزیزمان ایران در هر جای این کشور که زندگی می‌کنند، باید در فضایی استاندارد و ایمن درس بخوانند تا از نظر جسمی، ذهنی و عاطفی رشد کنند.
هیچ دانش‌‌آموزی نباید به واسطه فقر مالی از تحصیل باز بماند. مهرگیتی تلاش می‌کند تا تمامی دانش‌آموزان مناطق کمتربرخوردار کشور از فضا، امکانات، تجهیزات و آموزش‌های با کیفیت بهره‌مند گردند.
موسسه مردم نهاد مهرگیتی به عنوان یک سازمان پیشرو در حوزه آموزش سعی بر این دارد به هم‌افزایی و مشارکت سازمان‌های مردم‌نهاد حوزه آموزش در جهت رفع کاستی‌ها و محرومیت‌های این حوزه در سراسر کشور کمک کند.
مهرگیتی با استفاده از خدمات نیروهای داوطلب مردمی، جلب مشارکت مردم و خیرین و همچنین با استفاده از مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها و افراد حقوقی برای تحقق این چشم‌اندازها تلاش می‌کند.

ارزشهای محوری مهرگیتی

• مهرورزی، صداقت، انتقاد پذیری و خوشرویی در تعامل با انسانها
• همت در راستای حفظ ارزشها و کرامت انسانی
• رویکرد عدالت محور و خلاقانه در توسعه آموزش نرم افزاری و سخت افزاری و کسب رضایت جامعه هدف
• گزارش دهی مستمر به نیکوکاران در راستای شفافیت مالی
• یاری رسانی در راستای ارتقای فرهنگ و توانمندسازی جامعه هدف
• تخصیص 107% وجوه دریافتی در راستای تحقق هدف نیکوکاران
• یکدلی و رازداری در انجام وظایف و ماموریت

گواهی استاندارد افرا